Η Ολλανδέζα ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας της, μετά από επτά χρυσά μετάλλια στους Παραολυμπιακούς Αγώνες (4 σε μονό, 3 σε διπλό), 120 τίτλους σε τουρνουά και 470 συνεχόμενες νίκες! Συνολικά, η Βέργκερ, η οποία είχε να χάσει από το 2003(!), είχε ρεκόρ 700 νίκες και μόλις 25 ήττες.
«Η Εστέρ ήταν η καλύτερη πρέσβειρα όχι μόνο για το τένις, αλλά για τον αθλητισμό ατόμων με αναπηρία», σχολίασε ο πρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας τένις, Φραντσέσκο Ρίτσι Μπίτι για την Ολλανδέζα που ανέβηκε στο Νο 1 στο τένις με αμαξίδιο το 1999 και δεν… κατέβηκε ποτέ!
Η παραπληγία «χτύπησε» την Βέργκερ σε ηλικία 8 ετών, όταν έκανε μια δύσκολη επέμβαση για την αιμορραγία των αιμοφόρων αγγείων γύρω από το νωτιαίο μυελό της. Το χειρουργείο πήγε καλά, αλλά η μικρή έμεινε ανάπηρη από τη μέση και κάτω!
«Για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι τι έγινε τότε ή πώς ένιωθα. Έχω στο μυαλό μου κάπως αόριστα όσα συνέβησαν. Θυμάμαι σίγουρα πως ήταν ένα σοκ για όλη την οικογένεια. Ήταν σε μια ηλικία που τα παιδιά φαντάζονται πως θα μεγαλώσουν και τι θα κάνουν και ξαφνικά, μετά από ένα ατύχημα στο χειρουργείο, όλα άλλαξαν!
Τότε λοιπόν αναγκάζεσαι να αναπροσαρμόσεις κάποια πράγματα, να ξανασκεφτείς τα πάντα και να τα μάθεις όλα ξανά από την αρχή. Νομίζω ότι τελικά αυτό ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι για μένα. Ήμουν οκτώ χρόνων και τίποτα πια δεν ήταν φυσιολογικό… Δεν μπορούσα να ντυθώ όπως πριν, δεν μπορούσα να παίξω με τους φίλους μου. Έπρεπε να μάθω να ζω από την αρχή! Πιστεύω ότι λόγω του αθλητισμού τα κατάφερα πιο γρήγορα. Συνειδητοποίησα αμέσως τι μπορούσα να κάνω και τι όχι και δεν ανησυχούσα πλέον για πράγματα που δεν μπορούσα να κάνω.
Τότε λοιπόν αναγκάζεσαι να αναπροσαρμόσεις κάποια πράγματα, να ξανασκεφτείς τα πάντα και να τα μάθεις όλα ξανά από την αρχή. Νομίζω ότι τελικά αυτό ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι για μένα. Ήμουν οκτώ χρόνων και τίποτα πια δεν ήταν φυσιολογικό… Δεν μπορούσα να ντυθώ όπως πριν, δεν μπορούσα να παίξω με τους φίλους μου. Έπρεπε να μάθω να ζω από την αρχή! Πιστεύω ότι λόγω του αθλητισμού τα κατάφερα πιο γρήγορα. Συνειδητοποίησα αμέσως τι μπορούσα να κάνω και τι όχι και δεν ανησυχούσα πλέον για πράγματα που δεν μπορούσα να κάνω.
Αφοσιώθηκα μόνο σε όσα μπορούσα να κάνω. Και αυτό μου έσωσε τη ζωή. Με βοήθησε να δω τον εαυτό μου. Αυτό νομίζω ότι είναι το πιο σημαντικό στη ζωή κάθε ανθρώπου: ο τρόπος με τον οποίο βλέπει τον εαυτό του. Γιατί, όταν το δεις με θετικό τρόπο, μπορείς να βελτιωθείς και να είσαι μέλος της κοινωνίας χωρίς προβλήματα» θυμάται η Βέργκερ.
ΒΟΛΕΪ, ΜΠΑΣΚΕΤ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΕΝΙΣ
Οι γονείς και οι φίλοι της την ενθάρρυναν και την βοήθησαν να ασχοληθεί με τα σπορ. Στην αρχή έπαιξε βόλεϊ και τελικά συνέχισε με το μπάσκετ, όπου ως μέλος της εθνικής ομάδας κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1997. Έναν χρόνο πριν γνώρισε το τένις και όταν αναγκάστηκε να διαλέξει ανάμεσα στα δύο, επέλεξε τη ρακέτα.
«Στην αρχή έπαιζα απλά για τη διασκέδασή μου. Όμως, όταν ξαφνικά ο προπονητής της εθνικής ομάδας τένις με είδε να παίζω, μου είπε `έχεις ταλέντο, ίσως θα έπρεπε να ασχοληθείς με το τένις’», εξήγησε χρόνια μετά λέγοντας: «Προτίμησα το τένις γιατί μου ταιριάζουν τα ατομικά αθλήματα».
Η πρώτη της επιτυχία ήρθε το 1998 στο US Open. Κατάκτησε τον τίτλο στο μονό και το διπλό, με παρτενέρ την Σόνια Πέτερς και στην παγκόσμια κατάταξη «σκαρφάλωσε» στη 2η θέση. Την επομένη έγινε εξώφυλλο στο «TennisWeek» και κάπως έτσι… ένα αστέρι γεννήθηκε!
«Στην αρχή έπαιζα απλά για τη διασκέδασή μου. Όμως, όταν ξαφνικά ο προπονητής της εθνικής ομάδας τένις με είδε να παίζω, μου είπε `έχεις ταλέντο, ίσως θα έπρεπε να ασχοληθείς με το τένις’», εξήγησε χρόνια μετά λέγοντας: «Προτίμησα το τένις γιατί μου ταιριάζουν τα ατομικά αθλήματα».
Η πρώτη της επιτυχία ήρθε το 1998 στο US Open. Κατάκτησε τον τίτλο στο μονό και το διπλό, με παρτενέρ την Σόνια Πέτερς και στην παγκόσμια κατάταξη «σκαρφάλωσε» στη 2η θέση. Την επομένη έγινε εξώφυλλο στο «TennisWeek» και κάπως έτσι… ένα αστέρι γεννήθηκε!
ΤΙ ΘΥΜΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΗΤΤΑ ΤΗΣ
Η τελευταία φορά που έφυγε ηττημένη από το κορτ, ήταν στις 30 Ιανουαρίου του 2003, σε ένα τουρνουά του Σίδνεϊ. «Θυμάμαι ελάχιστα από εκείνο το ματς», λέει για την ήττα της από την Ντανιέλε Ντετόρο. «Εκείνη ήταν από την Αυστραλία και είχε συνηθίσει τον ήλιο και τον αέρα, ενώ εγώ προερχόμουν από προπονήσεις σε κλειστό γήπεδο γιατί ο χειμώνας ήταν βαρύς στην Ολλανδία…» απολογείται.
Από τον Αύγουστο του 2004 έως τον Οκτώβρη του 2006 κέρδισε 250 σετ, χωρίς να χάσει ούτε… μισό! Στις 8 Σεπτεμβρίου του 2012, στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, πήρε την πρωτιά συμπληρώνοντας 470 σερί νίκες!
Από τον Αύγουστο του 2004 έως τον Οκτώβρη του 2006 κέρδισε 250 σετ, χωρίς να χάσει ούτε… μισό! Στις 8 Σεπτεμβρίου του 2012, στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, πήρε την πρωτιά συμπληρώνοντας 470 σερί νίκες!
Η ΓΥΜΝΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΣΤΟ ESPN
Τον Οκτώβριο του 2010 πόζαρε γυμνή στην ειδική έκδοση του ESPN και ήταν η πρώτη αθλήτρια με αναπηρία που φιλοξένησε το περιοδικό.Πέντε φορές προτάθηκε για το βραβείο Laureus και το πήρε δύο (2002, 2008), ενώ τον Δεκέμβριο του 2010 τιμήθηκε στον «αέρα» του CNN από τους Ρότζερ Φέντερερ και Κιμ Κλάιστερς, έχοντας τότε συμπληρώσει 401 παιχνίδια χωρίς ήττα.
Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ…
Σε μια από τις τελευταίες τις συνεντεύξεις, λίγο πριν από τους Αγώνες του Λονδίνου, είχε ερωτηθεί πώς σκέφτεται τη ζωή της μετά το τένις λέγοντας… «Πολλές φορές σκέφτομαι τι θα κάνω… Έχω το ίδρυμα Εστέρ Βέργκερ, που διοργανώνει αγώνες για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Μου αρέσει πάντως και η προπονητική και ίσως ασχοληθώ επαγγελματικά. Έχω πολλές φιλοδοξίες γενικά».
http://neoskosmos.com